«پس همه فرشتگان يكسره سجده كردند مگر ابليس كه تكبّر نمود و از كافران شد».
«فرمود: از آن [مقام] فرو شو، تو را نرسد كه در آن [جايگاه ]تكبّر نمايى. پس بيرون شو، كه تو از خوار شدگانى».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : فاعتَبِرُوا بما كانَ مِن فِعلِ اللّه ِ بإبليسَ، إذ أحبَطَ عَمَلَهُ الطَّويلَ وجَهدَهُ الجَهيدَ ... عن كِبْرِ ساعَةٍ واحِدَةٍ ! فمَن ذا بَعدَ إبليسَ يَسلَمُ علَى اللّه ِ بمثلِ مَعصيَتِهِ ؟!
امام على عليه السلام : از كارى كه خدا باابليس كرد پند گيريد. آن گاه كه، به خاطر لحظه اى تكبّر، كار طولانى و كوشش طاقت فرساى [عبادى]... او را بر باد داد! پس، بعد از ابليس [با آن همه مقامى كه داشت] كيست كه با معصيتى چون معصيت او از خشم و كيفر خدا ايمن باشد؟
امام على عليه السلام : ليكن خداوند بندگان خود را به انواع سختيها مى آزمايد و از طريق مجاهدتهاى گوناگون آنان رابه عبادت و بندگى مى گيرد و به انواع ناملايمات و ناخوشاينديها امتحانشان مى كند، تا تكبّر را از دلهايشان بيرون بَرد و خاكسارى را در جانهايشان بنشاند و نيز تا اين آزمايشها را درهاى گشوده اى به سوى فضل (احسان) خويش قرار دهد.
