احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله11014 حدیث

اِنفاق كنيد و متواضعانه رفتار كنيد، و اِنفاق هايتان را نشماريد كه آن وقت، به ضرر شما هم شمارش خواهد شد، و به خاطر نسپاريد كه اگر چنين كنيد، به ضرر شما هم به خاطر سپرده خواهد شد.

نوح عليه السلام در ميان قوم خود، زندگى كرد و نهصد و پنجاه سال، آنها را به ايمان، دعوت كرد؛ امّا خداى متعال، مؤمنان قوم نوح را اندك شمرده و فرموده است: «از قوم او، جز گروهى اندك، كسى ايمان نياورد»، در حالى كه در سال هاى اندكِ دعوت من و عمر كوتاهم، آن اندازه مردم به من گرويده اند كه از ايمان آورندگان به نوح عليه السلام با آن عمر طولانى اش بيشترند.

شش چيز را براى من ضمانت كنيد تا من بهشت را براى شما ضمانت كنم: راستى در گفتار، وفاى به عهد، بر گرداندن امانت، پاك دامنى، چشم بستن از گناه و نگه داشتن دست (از غير حلال).

به خدايى كه جان محمّد در دست (قدرت) اوست، به بهشت نمى رويد تا مؤمن شويد و مؤمن نمى شويد تا يكديگر را دوست بداريد. آيا مى خواهيد شما را به چيزى خبر دهم كه با انجام آن، يكديگر را دوست بداريد؟ سلام كردن بين يكديگر را رواج دهيد.

در بهشت، خانه اى هست كه آن را شادى سرا گويند و جز آنان كه يتيمان مؤمنان را شاد كرده اند وارد آن نمى شوند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايثار ، زيور زهد است و بخشيدن داشته ها ، زيور يقين.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس هوسى كند و دست رد به سينه هَوَس خويش بزند و [ديگرى را ]بر خود مقدّم بدارد ، خداوند ، او را مى آمرزد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دو مرد از بيابانى مى گذشتند : يكى عابد و ديگرى نافرمان . عابد ، تشنه شد ، چندان كه از پا افتاد . همسفرش كه تُنگى داشت و كمى آب در آن بود ، به آن عابد كه به زمين افتاده بود ، مى نگريست . با خود گفت : به خدا سوگند ، اگر اين بنده نيك از تشنگى بميرد در حالى كه اين آب با من است ، هرگز به خيرى از خدا نخواهم رسيد ، و اگر اين آب را به او بنوشانم ، خودم خواهم مُرد . امّا او به خدا توكّل كرد و تصميمش را گرفت و از آن آب به صورت عابد پاشيد و باقى مانده اش را به او نوشانْد . عابد ، از جا برخاست و هر دو ، بيابان را پيمودند.
در روز قيامت ، آن نافرمان را براى حسابرسى نگه مى دارند و فرمان مى رسد كه او را به آتش ببرند . فرشتگان ، او را [به سوى دوزخ ]مى رانند . [در راه ، ]آن عابد را مى بيند . مى گويد : فلانى! مرا نمى شناسى؟ عابد مى گويد : تو كيستى؟ مرد مى گويد : من فلانى هستم كه در آن روز گذشتن از بيابان ، تو را بر خويشتن ، ترجيح دادم. عابد مى گويد : آرى ، مى شناسمت . پس ، به فرشتگان مى گويد : بِايستيد! فرشتگان مى ايستند و عابد مى آيد تا آن كه [در توقفگاه حساب] مى ايستد و پروردگارش عزّ و جلّ را مى خواند و مى گويد : اى پروردگار من! تو خود مى دانى كه او به من نيكى كرده و چگونه در حقّ من ايثار كرده است . پروردگارا! او را به من ببخش.
پس ، خداوند مى فرمايد : «او از آنِ تو» . پس ، عابد مى آيد و دست برادرش را مى گيرد و او را به بهشت مى بَرَد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به على عليه السلام ـ فرمود : اى على! چون روز قيامت شود ، منادى اى از ميان عرش ندا در مى دهد : كجايند دوستداران على و كسى كه دوستش مى دارد؟ كجايند آنان كه به خاطر خدا با يكديگر دوستى مى ورزيدند؟ كجايند آنان كه براى خدا به يكديگر بذل و بخشش مى كردند؟ كجايند ايثارگران؟ كجايند آنان كه زبان هايشان از تشنگى خشكيد؟ كجايند آنان كه در نيمه هاى شب كه مردم، خفته بودند، آنان نماز مى گزاردند؟ كجايند آنان كه از بيم خدا مى گريستند؟ «بيمى بر شما نيست و اندوهگين نمى شويد». كجايند همرهان پيامبر، محمّد؟ آسوده خاطر باشيد و شادمان . «شما و همسرانتان ، شادمانه به بهشت درآييد» .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از اهل كتاب به پيامبر خود و من ايمان آورد، دو اجر دارد.