احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام17430 حدیث

امام على عليه السلام: كَثْرَةُ الاَْكْلِ وَ النَّومِ تُفْسِدانِ النَّفْسَ، وَ تَجْلِبانِ المَضَرَّةَ؛

پرخورى و پرخوابى روح انسان را تباه مى كنند و زيان به بار مى آورند.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701148

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اِنَّ اَكْرَمَ الْمَوْتِ الْقَتلُ، وَ الَّذى نَفسُ ابْنِ اَبى طالِبٍ بِيَدِهِ لاََ لْفُ ضَرْبَةٍ بِالسَّيْفِ اَهْوَنُ عَلَىَّ مِنْ ميتَةٍ عَلَى الْفِراشِ فى غَيرِ طاعَةِ اللّه ِ!

در حقيقت، گرامى ترين مرگ، كشته شدن [در راه خدا] است و سوگند به آن كه جان على بن ابى طالب در دست اوست، [تحمّل] هزار ضربت شمشير، براى من، آسان تر از آن است كه در غير طاعت خدا، در بستر، جان دهم.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701152

نمایش منبع

امام على عليه السلام: نَهى رَسولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله اَنْ يُلْقَى السَّمُّ فى بِلادِ الْمُشْرِكينَ؛

رسول خدا صلي الله عليه و آله از مسموم كردنِ شهرهاى مشركان، نهى فرمود.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701153

نمایش منبع

امام على عليه السلام: لا تَتْبَعوا مُوَلّيا، وَ لا تُجيزوا عَلى جَريحٍ، وَ مَنْ اَغْلَقَ بابَهُ فَهُوَ آمِنٌ؛

فراريانِ [صحنه] جنگ را تعقيب نكنيد و بر زخمى شدگان، شمشير نكشيد و هر كس درِ خانه اش را بست، در اَمان است.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701154

نمایش منبع

امام على عليه السلام: لَيْسَ الْخَيْرُ اَنْ يَـكْثُرَ مالُـكَ وَ وُلْدُكَ، وَ لكِنَّ الخَيْرَ اَنْ يَـكْثُرَ عَمَلُكَ وَ يَعْظُمَ حِلْمُـكَ، وَ اَنْ لا تُباهِى النّاسَ بِعِبادَةِ رَبِّـكَ فَاِذا اَحْسَنْتَ حَمِدْتَ اللّه َ، وَ اِذا اَسَأْتَ اسْتَغْفَرْتَ اللّه َ؛

خير [و خوبى]، آن نيست كه ثروت و فرزندانت زياد باشد؛ بلكه خير [و خوبى]، آن است كه عمل صالحت بسيار و بردبارى ات فراوان باشد و با عبادت پروردگارت به مردم، فخر نفروشى و وقتى كار نيكى انجام دادى، خدا را شكر كنى و چون بَدى اى از تو سر زد، از خداوند، آمرزش بخواهى.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701157

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَ لْعَمَلَ اَ لْعَمَلَ، ثُمَّ النِّهايَةَ النِّهايَةَ، وَ الاِْسْتِقامَةَ الاِسْتِقامَةَ، ثُمَّ الصَّبْرَ الصَّبْرَ، وَ الْوَرَعَ الْوَرَعَ اِنَّ لَـكُمْ نِهايَةً فَانْتَهُوا اِلى نِهايَتِكُمْ؛

در پى عمل باشيد و در پى عمل باشيد! و به عاقبت بينديشيد و به عاقبت بينديشيد! و استوار باشيد و استوار باشيد! و صبر پيشه كنيد و صبر پيشه كنيد! و پارسايى پيشه كنيد و پارسايى پيشه كنيد! بدانيد كه شما را پايانى است پس به سوى آن، رو بياوريد.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701159

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَ لْكُفْرُ عَلى اَرْبَعِ دَعائِمَ: عَلَى التَّعَمُّقِ وَ التَّنازُعِ وَ الزَّيْغِ وَ الشِّقاقِ فَمَنْ تَعَمَّقَ لَمْ يُنِبْ اِلَى الْحَقِّ، وَ مَنْ كَثُرَ نِزاعُهُ بِالْجَهْلِ دامَ عَماهُ عَنِ الْحَقِّ، وَ مَنْ زاغَ ساءَتْ عِنْدَهُ الْحَسَنَةُ وَ حَسُنَتْ عِنْدَهُ السَّيِّئَةُ وَ سَـكِرَ سُـكْرَ الضَّلالَةِ، وَ مَنْ شاقَّ وَ عُرَتْ عَلَيْهِ طُرُقُهُ وَ اَعْضَلَ عَلَيْهِ اَمْرُهُ وَ ضَاقَ عَلَيْهِ مَخْرَجُهُ؛

كفر، بر چهار پايه استوار است: تُندرَوى، بگومگو، انحراف از حق و دشمنى ورزيدن. كسى كه تُندروى كند، به حق نمى رسد و كسى كه ناآگاهانه بگومگو كند، همواره از ديدن حقيقت، محروم است و هر كس از حقْ منحرف گردد، خوبى را بدى و بدى را خوبى مى پندارد و از باده گمراهى مست مى شود و كسى كه دشمنى بِوَرزد، راه ها برايش ناهموار و كارش سخت مى شود و راه نجات، بر او بسته مى مانَد.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701160

نمایش منبع

امام على عليه السلام: لَن يَلقى جَزاءَ الشَّرِّ اِلاّ عامِلُهُ، لَنْ يُجزى جَزاءَ الْخَيرِ اِلاّ فاعِلُهُ؛

هرگز سزاى بدى را جز بدكار نمى بيند و هرگز سزاى نيكى جز به نيكوكار نمى رسد.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701164

نمایش منبع

امام على عليه السلام: اَصْلُ الاُْمورِ فِى الاِْنْفاقِ: طَـلَبُ الْحَلالِ لِما يُنْفِقُ، وَ الرِّفْقُ فِى الطَّـلَبِ؛

اِنفاق، بر دو اصل، استوار است: [يكى] در پى مال حلال بودن براى انفاق و [ديگرى] مُلايمت داشتن [و زياد دست و پا نزدن] در طلب روزى.

مسیر این حدیث در کتابخانه : زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2 حدیث شماره : 1701174

نمایش منبع

امام على عليه السلام: لا تُشْعِرْ قَلْبَـكَ الْهَمَّ عَلى ما فاتَ، فَيَشْغَلَـك عَمّا هُوَ آتٍ؛

به خاطر آنچه از دست رفته است، اندوهى به دلت راه مده، كه تو را از توجّه به آنچه در پيش است، باز خواهد داشت.