حديث و آيات: 347 ـ حقّ همنشين

الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام : أَمّا حقُّ جَليسِكَ :فأنْ تُلِينَ لَهُ جانِبَكَ ، وتُنْصِفَهُ في مُجازاة اللّفظِ ، ولا تَقومَ مِن مَجلِسِكَ إلّا بإذْنِهِ . ومَن يَجلِسُ إلَيكَ يَجوزُ لَهُ القِيامُ عَنكَ بغَيرِ إذْنِكَ ، وتَنسى زَلّاتِهِ ، وتَحْفَظُ خَيْراتِهِ، ولا تُسْمِعُهُ إلّا خَيرا .

امام زين العابدين عليه السلام : حقّ همنشين تو آن است كه: با او نرمخو و مهربان باشى، در هنگام گفتگو با او به انصاف رفتار كنى، جز با اجازه او از جاى خود بلند نشوى، (اما) اگر در كنار تو نشست بتواند بدون اجازه تو برخيزد و برود، لغزشهايش را فراموش كنى، خوبيهايش را به ياد داشته باشى و جز خير و خوبى به او نگويى.

نمایش منبع

بازگشت به : 347 ـ حقّ همنشين