حديث و آيات: محمّد، پيامبر خدا صلى الله عليه و آل...

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : من شبيه ترين مردم به آدم هستم، و ابراهيم در قيافه و اخلاق شبيه ترين مردم به من بود. خداوند از فراز عرش خود ده نام روى من گذاشت و اوصاف مرا بيان كرد و به زبان هر پيامبرى كه به سوى قومش فرستاد، بشارت آمدن مرا داد و نام مرا در تورات آورد و معرفى كرد و نامم را در ميان پيروان تورات و انجيل پراكند و كتاب خود را به من آموخت و در آسمان خود بلند مرتبه ام گردانيد و از اسماى خود برايم نامى مشتق ساخت . مرا محمّد ناميد و او نامش محمود است و مرا در ميان بهترين نسل از امّتم مبعوث فرمود. در تورات نام مرا «اُحَيد» گذاشت، پس به واسطه توحيد بدن هاى امّت مرا بر آتش حرام گردانيد. در انجيل مرا «احمد» ناميد. پس من در آسمان محمود و ستوده ام و امّت مرا حمد كنندگان قرار داد. در زبور نام مرا «ماحى» (محو كننده) گذاشت؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ به وسيله من بت پرستى را از روى زمين محو كرد. در قرآن نام مرا «محمّد» ناميد. پس من در ميان همه [اهل] . قيامت هنگام داورى ستوده هستم. هيچ كس غير از من شفاعت نمى كند و در قيامت مرا «حاشر» ناميد ؛ زيرا كه مردم در پيش پاى من محشور مى شوند و مرا «مُوقِف» ناميد؛ زيرا مردم را در پيشگاه خداوند عزّ و جلّ متوقّف مى كنم. مرا «عاقب» ناميد؛ زيرا من پس از همه پيامبران قرار دارم و پس از من پيامبرى نخواهد آمد. مرا رسولِ رحمت و رسولِ توبه و رسولِ حماسه هاى جنگى و «مقتفى» قرار داد؛ زيرا در قفاى همه پيامبران آمده ام. من مقيم و كامل و جامع هستم. پروردگارم بر من منّت نهاد و به من فرمود : اى محمّد! درود خداى بر تو، من هر پيامبرى را به زبان امّتش سوى آنها فرستادم، اما تو را به سوى همه خلق خود، از سفيد و سياه، فرستادم و به واسطه رعب و وحشت ياريت كردم كه احدى را با اين وسيله يارى نكردم. غنيمت را براى تو حلال شمردم، در صورتى كه پيش از تو براى هيچ كس حلال نبوده است. به تو و امّت تو گنجى از گنج هاى عرش خود را عطا كردم : فاتحة الكتاب و آيات پايانى سوره بقره را. براى تو و امّت تو همه زمين را سجده گاه قرار دادم و خاكش را پاك و پاك كننده. به تو و امّت تو تكبير (اللّه اكبر) را عطا كردم و نام تو را قرين نام خود ساختم ، به طورى كه هيچ فردى از امّت تو مرا ياد نكند، مگر اينكه در كنار نام من از تو نيز نام برد. پس، خوشا به حال تو و امّت تو، اى محمّد!