ل ـ دعا در غياب دوست

امام سجاد عليه السلام : هرگاه ملائكه بشنوند كه مؤمنى در غياب برادر مؤمنش براى او دعا مى نمايد و يا به نيكى از او ياد مى كند ، مى گويند : «تو براى برادرت ، نيك برادرى هستى . در حالى كه غايب است ، برايش دعا مى نمايى و از او به نيكى ياد مى كنى . خداوند عز و جل ، به تو دو برابر آنچه را براى او درخواست كرده اى ، عطا كرد و دو برابر آنچه او را ستوده اى ، تو را ستود و تو را بر او برترى است» .
امّا هرگاه بشنوند كه مؤمنى از برادرش به بدى ياد مى كند و يا او را نفرين مى نمايد ، به او مى گويند : «تو براى برادرت ، بد برادرى هستى . اى آن كه گناهانش و زشتى اش را پوشانده اند ! باز ايست و به خودت رحم كن و خدا را كه [گناهانت را ]برايت پوشانده است ، سپاس گوى و بدان كه خداوند عز و جل ، از تو به بنده اش آگاه تر است» .

الكافى ـ به نقل از ابراهيم بن هاشم ـ : عبداللّه بن جُندَب را [در روز عَرَفه] در «توقّفگاه [عرفات]» ديدم . ايستادنى به اين زيبايى نديده بودم : يكسره دستانش را به سوى آسمان بركشيده بود و اشك هايش بر گونه هايش سرازير مى شد و به زمين مى رسيد . چون مردم به راه افتادند ، به او گفتم : «اى ابامحمّد! ايستادنى به زيبايى ايستادن تو نديده بودم» .
پاسخ داد : «به خدا سوگند ، جز براى برادرانم دعا نمى كردم ؛ چون امام كاظم عليه السلاممرا آگاه ساخت كه هر كه در غيابِ برادرش براى او دعا كند ، از عرش ، او را ندا مى دهند : براى تو صد هزار برابر آن است . لذا ناخوش داشتم كه صد هزار دعاى مستجاب را براى يك دعا كه نمى دانم مستجاب مى شود يا نه ، واگذارم» .