توبه
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : توبه زيباست و از جوان ، زيباتر است .
نمایش منبع
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هيچ چيز نزد خداوند متعال ، محبوب تر از جوانِ توبه كننده نيست ؛ و هيچ چيز نزد خداوند ، مبغوض تر نيست از پيرى كه بر نافرمانى خدا ، اصرار مى ورزد .
نمایش منبع
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : به راستى كه خداوند ، جوان توبه كننده را دوست مى دارد .
نمایش منبع
پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خداوند عز و جل بيشتر از نازايى كه صاحبِ فرزند شود و يا گم كرده اى كه گم شده اش را بيابد ، و يا تشنه اى كه بر آب ، وارد شود ، از توبه بنده شادمان مى شود .
نمایش منبع
امام على عليه السلام : اگر مرتكب گناه شدى ، به سرعت ، آن را با توبه نابود كن .
نمایش منبع
الكافى ـ به نقل از ابو بصير ـ : همسايه اى داشتم كه پيرو دستگاه حكومت بود و به ثروتى دست يافت ، كنيزكان آوازه خوانى فراهم آورد ، آنان را جمع مى كرد و مى گسارى مى نمود و مرا آزار مى داد . بارها به خود وى شِكوه كردم؛ ولى دست بر نداشت. وقتى اصرار مرا ديد ، گفت : فلانى! من مردى آلوده ام و تو سالم . اگر شرح حالِ مرا به آقايت باز گويى ، اميد است خداوند ، مرا به واسطه تو نجات دهد .
اين مطلب ، در ذهن من بود تا اين كه نزد امام صادق عليه السلام رفتم و شرح حال آن مرد را باز گفتم .
امام عليه السلام به من فرمود : «هنگامى كه به كوفه باز گشتى ، آن مرد ، نزد تو مى آيد . به وى بگو : جعفر بن محمّد مى گويد : "كارهايت را رها كن . من ، بهشت را برايت تضمين مى كنم"» .
وقتى به كوفه باز گشتم ، او به همراه بازديدكنندگان ، نزد من آمد . او را نگه داشتم تا خانه ، خلوت شد . سپس به وى گفتم : فلانى! شرح حال تو را به امام صادق عليه السلام گفتم و در پاسخ فرمود : «هرگاه به كوفه بازگشتى ، آن مرد ، نزد تو مى آيد . به وى بگو : جعفر بن محمّد مى گويد : "كارهايت را رها كن . من ، بهشت را برايت تضمين مى كنم"» .
مرد ، گريست و به من گفت : تو را به خدا سوگند ، آيا امام صادق عليه السلام چنين فرمود؟
برايش سوگند ياد كردم كه اين مطالب را امام صادق عليه السلام فرمود .
به من گفت : «كافى است!» و رفت .
چند روز گذشت . به دنبالم فرستاد و مرا فرا خواند . رفتم . ديدم خانه اش خالى است . به من گفت : ابو بصير! به خدا سوگند ، هر چه در خانه داشتم ، بيرون كردم و اين گونه هستم كه مى بينى .
نزد برادران رفتم و برايش پوشاكى جمع كردم . چند روز نگذشت كه نزد من فرستاد كه بيمارم . نزد من بيا . با او رفت وآمد داشتم و او را مداوا مى كردم تا به حال احتضار در آمد . به هنگام جان دادن ، نزد او بودم . از حال رفت و دوباره به هوش آمد . گفت : ابو بصير! آقايت به عهد خود ، وفا كرد . سپس از دنيا رفت ـ رحمت خدا بر او باد ـ .
به هنگام حج ، نزد امام صادق عليه السلام آمدم و اجازه گرفتم . چون وارد شدم ، هنوز يك پايم در دهليز بود و پاى ديگر در حياط كه فرمود : «اى ابو بصير! به عهد خود نسبت به دوستت وفا كرديم» .
اين مطلب ، در ذهن من بود تا اين كه نزد امام صادق عليه السلام رفتم و شرح حال آن مرد را باز گفتم .
امام عليه السلام به من فرمود : «هنگامى كه به كوفه باز گشتى ، آن مرد ، نزد تو مى آيد . به وى بگو : جعفر بن محمّد مى گويد : "كارهايت را رها كن . من ، بهشت را برايت تضمين مى كنم"» .
وقتى به كوفه باز گشتم ، او به همراه بازديدكنندگان ، نزد من آمد . او را نگه داشتم تا خانه ، خلوت شد . سپس به وى گفتم : فلانى! شرح حال تو را به امام صادق عليه السلام گفتم و در پاسخ فرمود : «هرگاه به كوفه بازگشتى ، آن مرد ، نزد تو مى آيد . به وى بگو : جعفر بن محمّد مى گويد : "كارهايت را رها كن . من ، بهشت را برايت تضمين مى كنم"» .
مرد ، گريست و به من گفت : تو را به خدا سوگند ، آيا امام صادق عليه السلام چنين فرمود؟
برايش سوگند ياد كردم كه اين مطالب را امام صادق عليه السلام فرمود .
به من گفت : «كافى است!» و رفت .
چند روز گذشت . به دنبالم فرستاد و مرا فرا خواند . رفتم . ديدم خانه اش خالى است . به من گفت : ابو بصير! به خدا سوگند ، هر چه در خانه داشتم ، بيرون كردم و اين گونه هستم كه مى بينى .
نزد برادران رفتم و برايش پوشاكى جمع كردم . چند روز نگذشت كه نزد من فرستاد كه بيمارم . نزد من بيا . با او رفت وآمد داشتم و او را مداوا مى كردم تا به حال احتضار در آمد . به هنگام جان دادن ، نزد او بودم . از حال رفت و دوباره به هوش آمد . گفت : ابو بصير! آقايت به عهد خود ، وفا كرد . سپس از دنيا رفت ـ رحمت خدا بر او باد ـ .
به هنگام حج ، نزد امام صادق عليه السلام آمدم و اجازه گرفتم . چون وارد شدم ، هنوز يك پايم در دهليز بود و پاى ديگر در حياط كه فرمود : «اى ابو بصير! به عهد خود نسبت به دوستت وفا كرديم» .
نمایش منبع
الكُنى والألقاب: ابو نصر ، بِشْر بن حارث بن عبد الرحمان ، اهل مرو بود و در بغداد ، سكونت داشت . وى ، عارف و زاهد مشهور و يكى از مردان اهل معنا و طريقت بود . مى گويند : وى ، فرزند صاحبان ديوان و اميران و اهل عيش و نوش بود . سپس ، توبه كرد . سبب توبه اش را چنين گفته اند : ... امام كاظم عليه السلام از درِ خانه وى در بغداد مى گذشت كه صداى لهو و لعب و موسيقى و نِى از آن خانه شنيد . كنيزى از خانه بيرون آمد و خاكروبه در دست داشت . آن را بيرون خانه ريخت . امام كاظم عليه السلام به وى فرمود : «اى كنيز! صاحب اين خانه ، بنده است يا آزاد؟» .
گفت : آزاد است .
فرمود : «درست مى گويى . اگر بنده بود ، از مولاى خود مى ترسيد» .
وقتى كنيز ، وارد خانه شد ، مولايش كه بر بساط شراب نشسته بود ، پرسيد : چرا دير كردى؟
گفت : مردى با من ، چنين گفت .
بِشر ، با پاى برهنه از خانه بيرون آمد تا امام كاظم عليه السلام را ملاقات نمود و به دست او توبه كرد و عذرخواهى نمود و از شرم رفتارش گريست .
گفت : آزاد است .
فرمود : «درست مى گويى . اگر بنده بود ، از مولاى خود مى ترسيد» .
وقتى كنيز ، وارد خانه شد ، مولايش كه بر بساط شراب نشسته بود ، پرسيد : چرا دير كردى؟
گفت : مردى با من ، چنين گفت .
بِشر ، با پاى برهنه از خانه بيرون آمد تا امام كاظم عليه السلام را ملاقات نمود و به دست او توبه كرد و عذرخواهى نمود و از شرم رفتارش گريست .
نمایش منبع
امام صادق عليه السلام : عابدى در بنى اسرائيل بود كه هيچ از دنيا استفاده نمى كرد . [روزى] شيطان ، نعره زد و لشكريانش را جمع نمود و گفت : چه كسى مى تواند اين عابد را از راه به دَر كند؟
يكى گفت : من .
شيطان پرسيد : چگونه؟
گفت : از طريق زنان .
شيطان گفت : نمى توانى . اين عابد ، زنان را تجربه نكرده است .
ديگرى گفت : من [مى توانم] .
پرسيد : چگونه؟
گفت : از راه مى گسارى و خوش گذرانى .
شيطان گفت : نمى توانى . او اين كاره نيست .
ديگرى گفت : من[مى توانم] .
پرسيد : چگونه؟
گفت : با كارهاى خوب .
شيطان گفت : برو كه تو مى توانى . شيطانك به محل سكونت عابد رفت و در كنار او به نماز ايستاد . عابد ، مى خوابيد و شيطانك ، نمى خوابيد . عابد ، استراحت مى كرد و شيطانك ، استراحت نمى كرد . عابد ، رو به او كرد و در حالى كه خود و كارهاى خود را كوچك مى ديد ، پرسيد : اى بنده خدا! چگونه اين همه توان بر انجام دادن نماز دارى؟ شيطانك ، پاسخ نداد . [عابد ]دوباره پرسيد .
شيطانك ، در پاسخ گفت : اى بنده خدا! من گناه كردم و از آن ، توبه نمودم . اينك ، هرگاه به ياد آن گناه مى افتم ، بر انجام دادن نماز ، نيرو مى گيرم .
عابد گفت : بگو چه گناهى مرتكب شدى تا من هم انجام بدهم و توبه كنم و بر نماز خواندن بيشتر ، نيرومند گردم .
شيطانك گفت : وارد شهر شو و سراغ فلان زن روسپى را بگير و دو درهم به وى بده و مرتكب فحشا شو .
عابد گفت : دو درهم را از كجا بياورم؟ اصلاً دو درهم چيست؟ شيطانك از زير پايش دو درهم بيرون آورد و به وى داد . عابد با لباس بلند خود ، وارد شهر شد و سراغ خانه زن روسپى را گرفت . مردم ، او را راهنمايى كردند و گمان كردند كه آمده تا او را موعظه نمايد . عابد ، نزد زن آمد و دو درهم را پيش او انداخت و گفت : بلند شو! زن بلند شد ، داخل خانه شد و به عابد گفت : داخل شو .
سپس به عابد گفت : با هيئتى نزد من آمدى كه آن گونه ، كسى نزد من نمى آيد . داستانت چيست؟ به من بگو . عابد ، داستان را برايش تعريف كرد .
زن گفت : اى بنده خدا! ترك گناه ، آسان تر از توبه است و چنين نيست كه هر كسى بخواهد توبه كند ، بدان ، دست يابد . به نظر مى رسد آن مرد ، شيطانى بوده كه در شمايل مردى ظاهر شده است . بازگرد كه چيزى نخواهى ديد .
مرد عابد ، بازگشت . آن زن ، همان شب از دنيا رفت . صبح ، بر درِ خانه اش نوشته شده بود : «بر جنازه اين زن ، حاضر شويد كه از بهشتيان است» .
مردم ، به ترديد افتادند . سه روز صبر كردند و او را دفن نكردند . خداوند عز و جلبه پيامبرى از پيامبرانش (يعنى موسى بن عمران عليه السلام) وحى فرستاد كه : «بر جنازه آن زن ، حاضر شو ، بر او نماز بگزار و به مردم ، دستور بده كه بر او نماز بگزارند . به راستى كه او را بخشيدم و بهشت را بر او واجب كردم؛ زيرا بنده ام را از گناه ، باز داشت» .
يكى گفت : من .
شيطان پرسيد : چگونه؟
گفت : از طريق زنان .
شيطان گفت : نمى توانى . اين عابد ، زنان را تجربه نكرده است .
ديگرى گفت : من [مى توانم] .
پرسيد : چگونه؟
گفت : از راه مى گسارى و خوش گذرانى .
شيطان گفت : نمى توانى . او اين كاره نيست .
ديگرى گفت : من[مى توانم] .
پرسيد : چگونه؟
گفت : با كارهاى خوب .
شيطان گفت : برو كه تو مى توانى . شيطانك به محل سكونت عابد رفت و در كنار او به نماز ايستاد . عابد ، مى خوابيد و شيطانك ، نمى خوابيد . عابد ، استراحت مى كرد و شيطانك ، استراحت نمى كرد . عابد ، رو به او كرد و در حالى كه خود و كارهاى خود را كوچك مى ديد ، پرسيد : اى بنده خدا! چگونه اين همه توان بر انجام دادن نماز دارى؟ شيطانك ، پاسخ نداد . [عابد ]دوباره پرسيد .
شيطانك ، در پاسخ گفت : اى بنده خدا! من گناه كردم و از آن ، توبه نمودم . اينك ، هرگاه به ياد آن گناه مى افتم ، بر انجام دادن نماز ، نيرو مى گيرم .
عابد گفت : بگو چه گناهى مرتكب شدى تا من هم انجام بدهم و توبه كنم و بر نماز خواندن بيشتر ، نيرومند گردم .
شيطانك گفت : وارد شهر شو و سراغ فلان زن روسپى را بگير و دو درهم به وى بده و مرتكب فحشا شو .
عابد گفت : دو درهم را از كجا بياورم؟ اصلاً دو درهم چيست؟ شيطانك از زير پايش دو درهم بيرون آورد و به وى داد . عابد با لباس بلند خود ، وارد شهر شد و سراغ خانه زن روسپى را گرفت . مردم ، او را راهنمايى كردند و گمان كردند كه آمده تا او را موعظه نمايد . عابد ، نزد زن آمد و دو درهم را پيش او انداخت و گفت : بلند شو! زن بلند شد ، داخل خانه شد و به عابد گفت : داخل شو .
سپس به عابد گفت : با هيئتى نزد من آمدى كه آن گونه ، كسى نزد من نمى آيد . داستانت چيست؟ به من بگو . عابد ، داستان را برايش تعريف كرد .
زن گفت : اى بنده خدا! ترك گناه ، آسان تر از توبه است و چنين نيست كه هر كسى بخواهد توبه كند ، بدان ، دست يابد . به نظر مى رسد آن مرد ، شيطانى بوده كه در شمايل مردى ظاهر شده است . بازگرد كه چيزى نخواهى ديد .
مرد عابد ، بازگشت . آن زن ، همان شب از دنيا رفت . صبح ، بر درِ خانه اش نوشته شده بود : «بر جنازه اين زن ، حاضر شويد كه از بهشتيان است» .
مردم ، به ترديد افتادند . سه روز صبر كردند و او را دفن نكردند . خداوند عز و جلبه پيامبرى از پيامبرانش (يعنى موسى بن عمران عليه السلام) وحى فرستاد كه : «بر جنازه آن زن ، حاضر شو ، بر او نماز بگزار و به مردم ، دستور بده كه بر او نماز بگزارند . به راستى كه او را بخشيدم و بهشت را بر او واجب كردم؛ زيرا بنده ام را از گناه ، باز داشت» .
نمایش منبع
المَحَجّة البيضاء: در اخبار داوود عليه السلام آمده كه خداوند عز و جل به وى ، چنين وحى فرستاد : اى داوود! اگر نافرمانانِ نسبت به من مى دانستند كه انتظار كشيدنم براى آنان ، مدارايم به حالشان و علاقه ام به دست بر داشتن آنها از گناهكارى چگونه است ، از فرط اشتياق به من ، جان مى باختند و بندبندشان از شدّت دوستى ، از هم مى گُسست .
نمایش منبع
امام كاظم عليه السلام:
لَيْسَ مِنّا مَنْ لَمْ يُحاسِبْ نَفْسَهُ فى كُلِّ يَوْمٍ فَاِنْ عَمِلَ خَيْرا اسْتَزادَ اللّهَمِنْهُ وَ حَمِدَ اللّهَ عَلَيْهِ وَ اِنْ عَمِلَ شَيْئا شَرّا اسْتَغْفَرَ اللّهَ وَ تابَ اِلَيْهِ؛
از ما نيست كسى كه هر روز اعمال خود را محاسبه نكند تا اگر نيكى كرده از خدا بخواهد بيشتر نيكى كند و خدا را بر آن سپاس گويد و اگر بدى كرده از خدا آمرزش بخواهد و توبه نمايد.
الاختصاص، ص 26
.jpg "حب علی علیه السلام")
.jpg "خوشرفتاری با همسایه")
- رسول خدا صلی الله علیه و آله 11014 حدیث
- فاطمه زهرا سلام الله علیها 90 حدیث
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام 17430 حدیث
- امام حسن علیه السلام 332 حدیث
- امام حسین علیه السلام 321 حدیث
- امام سجاد علیه السلام 880 حدیث
- امام باقر علیه السلام 1811 حدیث
- امام صادق علیه السلام 6388 حدیث
- امام کاظم علیه السلام 664 حدیث
- امام رضا علیه السلام 773 حدیث
- امام جواد علیه السلام 166 حدیث
- امام هادی علیه السلام 188 حدیث
- امام حسن عسکری علیه السلام 233 حدیث
- امام مهدی علیه السلام 82 حدیث
- حضرت عیسی علیه السلام 245 حدیث
- حضرت موسی علیه السلام 32 حدیث
- لقمان حکیم علیه السلام 94 حدیث
- خضر نبی علیه السلام 14 حدیث
- قدسی (احادیث قدسی) 43 حدیث
- حضرت آدم علیه السلام 4 حدیث
- حضرت یوسف علیه السلام 3 حدیث
- حضرت ابراهیم علیه السلام 3 حدیث
- حضرت سلیمان علیه السلام 9 حدیث
- حضرت داوود علیه السلام 21 حدیث
- حضرت عزیر علیه السلام 1 حدیث
- حضرت ادریس علیه السلام 3 حدیث
- حضرت یحیی علیه السلام 8 حدیث
تــعــداد كــتــابــهــا : 111
تــعــداد احــاديــث : 45456
تــعــداد تــصــاویــر : 3838
تــعــداد حــدیــث روز : 685