16. با خدا باش، پادشاهى كن

قرآن كريم:

مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللّهُ لِكُلِّ شَىْ ءٍ قَدْرا؛

هر كس بر خدا توكّل كند، كفايت امرش را مى كند. خداوند، فرمان خود را به انجام مى رساند، به راستى خدا براى هر چيزى اندازه اى قرار داده است.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: لا وُكِلَ ابْنُ آدَمَ اِلاّ اِلى مَنْ رَجاهُ وَ لَوْ اَنَّ ابْنَ آدَمَ لَمْ يَرْجُ اِلاَّ اللّه َ ما وُكِلَ اِلى غَيْرِهِ؛

انسان به همان كسى واگذار مى شود كه به او اميد بسته است و اگر انسان جز به خدا اميد نبندد، به غير خدا واگذار نمى شود.

نمایش منبع

امام كاظم عليه السلام: لَمّا سُئِلَ عَنْ قَوْلِهِ تَعالى: «وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللّه ِ فَهُوَ حَسْبُهُ» ـ : اَلتَّوَكُّلُ عَلَى اللّه ِ دَرَجاتٌ، مِنْها اَنْ تَتَوَكَّلَ عَلَى اللّه ِ فى اُمورِكَ كُلِّها، فَما فَعَلَ بِكَ، كُنْتَ عَنْهُ راضيا، تَعْلَمُ اَ نَّهُ لايَاْلوكَ خَيْرا وَ فَضْلاً وَ تَعْلَمُ اَنَّ الْحُكْمَ فى ذلِكَ لَهُ، فَتَوَكَّلْ عَلَى اللّه ِ بِتَفويضِ ذلِكَ اِلَيْهِ، وَثِقْ بِهِ فيها وَ فى غَيْرِها؛

در پاسخ به سؤال از آيه «و هر كس به خدا توكّل كند، كفايت امرش را مى كند»: توكّل كردن بر خدا، درجاتى دارد: يكى از آنها اين است كه در تمام كارهايت به خدا توكّل كنى و هر چه با تو كرد، از او خشنود باشى و بدانى كه او نسبت به تو، از هيچ خير و تفضّلى كوتاهى نمى كند و بدانى كه در اين باره، حكم، حكم اوست، پس با واگذارى كارهايت به خدا، بر او توكّل كن و در آن كارها، و ديگر كارها به او اعتماد داشته باش.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: اَلطِّيَرَةُ شِرْكُ وَ ما مِنّا اِلاّ وَلكِنَّ اللّه َ يُذْهِبُهُ بِالتَّوَكُّلِ؛

فال بد زدن، شرك است و هيچ كس از ما نيست مگر اين كه به نحوى دستخوش فال بد زدن مى شود، امّا خداوند، با توكّل به او آن را از بين مى برد.

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: اَ لْمُفَوِّضُ اَمْرَهُ اِلَى اللّه ِ، فى راحَةِ الاَْبَدِ وَ الْعَيْشِ الدّائِمِ الرَّغَدِ، وَ الْمُفَوِّضُ حَقّا هُوَ الْعالى عَنْ كُلِّ هَمِّهِ دُونَ اللّه ِ تَعالى؛

كسى كه كارهاى خود را به خدا بسپارد، همواره از آسايش و خير و بركت در زندگى برخوردار است و واگذارنده حقيقى كارها به خدا، كسى است كه تمام همّتش تنها به سوى خدا باشد.

نمایش منبع