هر كه مؤمنى را شاد كند خدا راشاد كرده است

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هر كه مؤمنى را شاد سازد ، مرا شاد ساخته و هر كه مرا شاد كند ، خدا را شاد كرده است .

امام صادق عليه السلام : هر مسلمانى كه به مسلمانى برخورد كند و او را شاد سازد ، خداوند عزّ و جلّ او را شاد گرداند .

امام صادق عليه السلام : هر كه به مؤمنى شادى رساند ، به رسول خدا صلى الله عليه و آله شادى رسانده باشد و هر كه به رسول خدا صلى الله عليه و آله شادى رساند ، به خدا شادى رسانده باشد و چنين است هر كه به مؤمنى اندوهى رساند .

بحار الأنوار : مردى از اهل رى گفت : يكى از دبيران يحيى بن خالد فرمانرواى ما شد . من مقدارى بدهكار بودم و او آنها را از من مطالبه مى كرد . . . به من گفته شد كه او به اين مذهب معتقد است . . . من تصميم گرفتم به درگاه خداوند متعال بگريزم . پس به حج رفتم و خدمت سرور صابرم موسى بن جعفر عليه السلام مشرف شدم و از وضعيت خود نزد آن بزرگوار شِكوه كردم . آن حضرت نوشته اى همراهم كرد كه در آن نوشته شده بود : «به نام خداوند بخشنده مهربان ؛ بدان كه زير عرش خدا سايه اى است كه تنها آن كس در آن بيارمد كه به برادرش نيكى كند ، يا غمى از او بزدايد ، يا دلش را شاد گرداند . و اين شخص برادر توست ، و السلام»
از حج برگشتم . . . و نامه حضرت را به او دادم . او ايستاد و آن را بوسيد و خواند . سپس دستور داد اموال و جامه هاى او را آوردند و آنها را ميان من و خودش دينار دينار و درهم درهم ، و جامه جامه تقسيم كرد و آنچه را كه قابل تقسيم نبود پولش را به من داد . .
آنگاه ديوان را خواست و هرچه به نام من ثبت بود ، حذف كرد و گواهى عدم بدهكارى به من داد . من با او خداحافظى كردم و رفتم
با خودم گفتم : نمى توانم خوبى اين مرد را جبران كنم، مگر آن كه در سال آينده به حج روم و برايش دعا كنم و حضرت صابر را ملاقات نمايم و رفتار آن مرد را به عرض ايشان برسانم . اين كار را كردم و سرور صابرم عليه السلام را ديدار كردم و همان گونه كه ماجرا را براى ايشان تعريف مى كردم چهره آن حضرت از شادى مى شكفت . عرض كردم : سرورم! آيا اين كار شما را خوشحال كرد؟ فرمود : آرى به خدا قسم ، مرا شاد كرده و امير المؤمنين عليه السلام را نيز شاد كرده به خدا قسم جدّم رسول خدا صلى الله عليه و آله را شاد كرده ، به خدا قسم كه خداوند متعال را شاد كرده است .