از نشانه هاى اعجاز قرآن، نبودِ اختلاف در آن است

الخرائج و الجرائح: ابن ابى العوجاء و سه تن از دهريان در مكّه با هم قرار گذاشتند كه هر نفرشان مبارزه با يك چهارم قرآن را به عهده گيرد و سال آينده در مكّه نتيجه كار خود را به يكديگر بگويند. سال بعد آن چهار نفر در مقام ابراهيم گرد هم آمدند. يكى از آنها گفت: من وقتى آيه «و گفته شد: اى زمين آب خود را فرو بر، و اى آسمان از بارش باز ايست. و آب فروكش كرد و كار تمام شد» را ديدم، از مبارزه باز ايستادم. ديگرى گفت: من نيز وقتى به آيه «پس چون از آن نوميد شدند، راز گويان [براى مشورت] به كنارى رفتند» برخوردم، از مبارزه نوميد شدم. آنها از اين موضوع آهسته با هم صحبت مى كردند. امام صادق عليه السلام بر آنها گذشت و رو به ايشان كرده اين آيه را تلاوت نمود: «بگو: اگر انس و جن گرد آيند تا مانند اين قرآن را بياورند، [هرگز ]مانند آن را نياورند هر چند به مدد يكديگر برخيزند»؛ كه آن چهار نفر بهت زده شدند.